اسب تاختن بر بدن امام‏«ع‏»

از جنایتهاى فجیع سپاه کوفه،اسب تاختن بر جسد مطهر سید الشهدا«ع‏»پس ازشهادت آن حضرت بود.ابن زیاد در پى تحریک شمر،در پاسخ نامه عمر سعد از جبهه‏کربلا که نامه‏اى مسالمت آمیز بود،نامه‏اى تند به عمر سعد نوشت که تو را براى مماشات وسازش و... نفرستاده‏ایم.اگر حسین و یارانش تسلیم شدند،پیش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنى که شایسته آنند.اگر حسین کشته شد،بر پیکرش(برسینه و پشتش)اسب بتاز...اگر اجراى فرمان کردى پاداش مطیعان را خواهى یافت‏و گرنه،کناره بگیر و سپاه را به شمر واگذار.شمر نامه را به کربلا آورد و تسلیم عمر سعدکرد.عصر عاشورا،پس از شهادت سید الشهدا و غارت خیمه‏ها،عمر سعد گفت: داوطلب اسب تاختن بر پیکر حسین بن على‏«ع‏»کیست؟ده نفر داوطلب شدند و با سم‏اسبها بر سینه و پشت امام تاختند.پیکر امام زیر سم اسبهان شد.این ده نفر خبیث عبارت‏بودند از: اسحاق بن حویه،اخنس بن مرثد،حکیم بن طفیل،عمرو بن صبیح،رجاء بن منقذ،سالم بن خیثمه،واحظ بن ناعم،صالح بن وهب،هانى بن ثبیت و اسید بن مالک.سپس درکوفه،اینان نزد ابن زیاد آمدند و یکى از آنان(اسید)در بیان این جنایت چنین سرود: نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل یعسوب شدید الاسر و جایزه گرفتند.ابو عمرو زاهد مى‏گوید:به این ده نفر نگاه کردیم،همه زنا زاده بودند.

مختار وقتى قیام کرد همه آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان‏اسب تازاند تا مردند.